BALONCU AMCA MASALI

Bir varmış, bir yokmuş.

Çok uzun yıllar önce küçük bir mahallede koşup oynayan sımsıcak ortamlarında mutlu yaşayan sevimli mi sevimli çocuklar varmış.

Bu mahalle o kadar güvenli, o kadar güzelmiş ki, çocuklar boş zamanlarında saatlerce sokak oyunları oynarlarmış.

Saklambaç, yerden yüksek, kurt baba ve daha neler neler.

O dönemlerde çocukların en fazla bir oyuncağı olurmuş ve onu da genellikle büyükleri evde bulunan malzemelerle yaparlarmış.

Kızlarda bez bebek, erkeklerdeyse genellikle tahtadan arabalar olurmuş.

Oyun oynamaya başladıklarında her şey oyuncak olabilirmiş onlar için.

Boş koliler masaya, konserve kutuları tencereye dönüşürmüş.

Hele annelerine görülmeden çamur hazırlamışlarsa kızlar. İşte o zaman evcilik oyunu bir başka güzel olurmuş.

Hazırladıkları çamurdan kurabiyeler, köfteler, pastalar yaparlarmış.

Çeşitli otlardan toplayıp, karışık salatalar hazırlarlarmış ve oyunun en gerçekçi halini oynarlarmış.

O dönem mahallelerde şimdiki gibi marketler yokmuş. Her yere de otobüsle gitme imkânı bulunmuyormuş.

Bundan dolayı çocuklar alışveriş yapmazlar, büyüklerinin aldıkları neyse onu kullanırlarmış.

Bir de akşam saatlerinde mahallelerden şekerciler, baloncular geçermiş. Çocuklar paralarını biriktirerek bunlardan alabilmek için beklerlermiş.

Bir gün bütün çocuklar balon almaya karar vermişler. Herkesin parası varmış ama Ali’nin babası gelmediğinden onun parası yokmuş.

Ali baloncu gelmeden babam gelse keşke diye düşünmüş ama maalesef baloncu Ali’nin babasından önce gelmiş.

Tüm arkadaşları balon almışlar o gün. Ali mahzun olmuş, üzülmüş. Ne yapacağını bilememiş.

Bir anda koşmaya başlamış ve baloncuya yetişmiş.

“Baloncu amca benim babam gelmemişti para alamadım o yüzden mahallede herkes balon aldı ben kaldım. Bana bugün bir balon verseniz ben de babam gelince söylesem, siz bir daha gelince borcumu ödesem olur mu?” diye sormuş.

Baloncu gülümsemiş. Ali’ye çok güzel bir kırmızı balon uzatmış. Ali teşekkür etmiş baloncu amcaya ve çok sevinmiş.

Bütün çocuklar geç saatlere kadar sokakta oyun oynamışlar.

Ali akşam durumu babasına anlatmış. Baloncu bir daha geldiğinde vermek üzere babasından para alarak çantasında saklamış.

Günler geçmiş Ali beklemiş ama nedendir bilinmez baloncu amca mahalleye gelmemiş.

Ali her gün babasına baloncu bugün de gelmedi diyormuş.

Hasan Bey, “Sabret oğlum nasıl olsa gelir.” dese de Ali artık çok merak ediyormuş

“Baba lütfen tanıyan birileri varsa soralım öğrenelim nerede olduğunu. Ben söz verdim baloncu amcaya borcumu ödeyecektim.” diye üzülüyormuş. Hasan Bey, “Tamam oğlum sen merak etme sorup öğreneceğim.” demiş.

Bir sabah Hasan Bey işe gidince sormuş baloncu amcayı iş arkadaşlarına meğerse hasta olmuş tedavi oluyormuş bir hastanede.

Hasan Bey eve erken gelmiş o gün ve Ali’ye, “Oğlum hadi seninle bir yere gidelim.” demiş. “Nereye baba?” “Sana sürpriz olsun.” demiş Hasan Bey

Çıkmışlar ve uzun uzun yürüyerek bir hastaneye gelmişler. Ali, “Buraya neden geldik?” diye sormuş. Hasan Bey, “Az sonra anlayacaksın oğlum.” demiş

İçeri girip bir odanın kapısını vurmuşlar ve odaya girdiklerinde Ali çok şaşırmış. Baloncu amcaya geçmiş olsun derken onu hasta gördüğü için çok üzgünmüş.

Babası baloncu amcayla konuşup Ali’nin durumunu anlatmış. Baloncu Ali’nin sözünde durmak için gösterdiği çabanın kendisini çok sevindirdiğini söylemiş. “Sen çok güvenilir bir çocuksun.” demiş. Teşekkür etmiş ona.

Ali baloncu amcaya sormuş, “İyileşince yine bize balon getireceksin değil mi?” İyileşince geleceğine dair Ali’ye söz vermiş baloncu amca. Ali mahalleye dönünce çocuklara durumu anlatmış. Hep birlikte “amca iyileşsin” diye dua etmişler.

Aradan bir ay kadar zaman geçmiş ve bir akşam baloncu amca elinde rengârenk balonlarla görünmüş uzaktan.

Çocuklar sevinçle koşmuş, “Sizi gördüğümüze sevindik, çok geçmiş olsun” diyerek amcanın etrafını sarmışlar. Amca teşekkür etmiş onlara. “Ne kadar duyarlı çocuklarsınız sizler.” demiş. “eee balon almıyor musunuz bakalım?” Çocuklar birbirlerine bakarak ne söyleyeceklerini düşünmüşler. Para biriktirmemişler çünkü. Baloncu bu durumu anlamış ve çocuklara demiş ki “Bugün balonlar parayla satılmıyorlar. Hadi bakalım istediğinizi alın. Hepsi sevinçle fırlamış yerinden, alanlar teşekkür etmiş mutlu bir şekilde, masalımız da sona ermiş.