KİTAP GEZGİNİ ZEHRA

Bir varmış, bir yokmuş. Bir gün Zehra isminde 9 yaşında güzel bir kız varmış. Zehra o kadar tatlıymış ki tüm mahalle onu tanırmış. Bir gün karne günü eve giden Zehra canının sıkıldığını ve bir şey yapmak istediğini anlamış. Zehra annesine sormuş:

• Anneciğim, sence nasıl bir şey yapabilirim?

Annesi:

• Kızım bence kitap oku. Çünkü kitap okumak hem bilgilendirir ve hayal gücünü geliştirir.

Zehra:

• Anneciğim, ben zaten kitap okumayı çok severim.

Zehra eline kitabı almış. Kitap okumaya başladığında sıkılması geçmiş, hatta kitap okuduğunu da unutmuş. Kitap okurken hayallere dalmış. Kitap içinde Şule isimli bir kızı anlatıyormuş. Annesi Şule’ye:

• Şule kızım hadi sahile gidiyoruz.

Zehra aniden yatağından kalkmış: “ Benim ismim Şule değil ki.” demiş. Eline bakmış. Kitap okuyormuş. Bunu anladığında içine su serpilmiş ve kitap okumaya devam etmiş. Kitap bittikten sonra ise resim yapmış ve çok eğlenmiş. Annesi ile olanları paylaşmış.

Annesi Zehra’ya:

• Canım kızım benim. Kitap okumak böyle. Ne yaşamışsın ne okumuşsun aynı şey. Sen her kitap okuduğunda bir yerler gezersin. Biliyor musun? Kitap yazmak ta öyle. Şimdi sende bir kitap yaz. İçinde ne istersen olabilir sana kalmış.

Zehra annesine nasıl yazacağını sormuş.

Annesi:

• Noktalama işaretlerine dikkat ederek ve başlık yaparak yazman gerek.

Zehra:

• Tamam anne.

Zehra üç gün sonra annesine masalı okumuş ve annesi masalı çok sevmiş.

Annesi Zehra’ya:

• Kızım masal çok güzel olmuş ama bir şeyi unuttun.

Zehra:

• Neyi anneciğim?

Annesi:

Kızım biz her masalın başına bir şey ekleriz. Masalın başına bir varmış, bir yokmuş yazılır. Çünkü onun masal olduğu anlaşılır.

Zehra:

• Nasıl yani?

Annesi:

• Canım kızım. Şimdi sen konusuz bir etkinlik yapmazsın değil mi?

Zehra:

• Evet

Annesi:

• İşte masalda da öyle. Bir varmış, bir yokmuş demezsen masal değil hikâye olur canım kızım. İstersen düzeltebilirsin.

Zehra:

• Tamam anneciğim.

Zehra annesinin dediği gibi masalını düzeltmiş ve masalını annesi ile yeniden paylaşmış.

Annesi:

• Canım kızım aferin. İşte masal böyle yazılır. Sende istersen kitap yazalım. Senin kitabında olsun.

Zehra:

• Evet anne. Çok iyi bir fikir.

Zehra kitap için hazırlıklar yapmış ve kitap yazmış. Artık onunda kitabı varmış. Çok mutluymuş.

Annesi:

• Aferin kızım biraz daha bastıralım. Okulunuza da veririz.

Zehra:

• Tamam canım annem.

Gökten üç elma düşmüş. Biri yazana, biri okuyana, biri ise hayal kuranların başına.