İNİLTİ

Yaşadığımız felakette hayatını kaybeden tüm kardeşlerimizin aziz hatırasına

Ne bir şarkı,ne bir ıslık,
Ne bir cümle ne de başlık…
Kulaklarda feryâd figân,
Yıkıntının altı güman…

Ahlar vahlar biçare,
Gök inledi ne çare,
Ağu oldu mürekkep, tebessüm haram,
Bin yıl geçse de kurusa yaram.

Merhem olsam,kepçe olsam,su olsam dedim,
Oturduğum evde kaç ekmek yedim,
Gözyaşım söndürseydi ah ciğerleri,
Ankalar taşırdı o müjdeleri.

Avuçlar göğe doğru,başlar hep yere,
Tedbirsiz akıllar yıktı kaç kere,
İnsan ekilmiş Amik Ovasına,
Kefensiz canlar kondu yadigâr kıyısına.

Ne kaleme uzandı el,ne de bir kağıt,
Balonlar ediyor sessizce ağıt
Akıl kifayetsiz,gönül divane,
Tüten ocaklar oldu hep bir virane.

Kimi yuvalar oldu hep tabut,
Bir nabız oldu kalana umut,
Ne uyku,ne huzur ne de bir aş,

Tanınmaz yatıyor onca taşsız baş.
Kimi can verdi kimisi kayıp
Beyhude seyretmek aynaya ayıp,
Gözler nicedir nelere şahit,
Kullar perişan,medet Ya Vahid.